Hoedje af voor Filipijnse vrouwen
28/04/2023
Tekst: Chantal Thomaes
Foto’s: Lea Van Hasselt
Ontbijt met de ambassadeur van België
We zijn voor ons laatste ontbijt op Filipijnse bodem uitgenodigd bij de Belgische ambassadeur in de Filipijnen. Hij is zeer geïnteresseerd in de werking van Belgische ngo’s in het land. De voorbije 2 jaar heeft hij al 52 projecten bezocht van verschillende ngo’s.
We konden allemaal onze ervaringen en indrukken vertellen. Zo kaartte ik de problemen rond het onderwijs aan. Er zitten immers te veel kinderen in te kleine klassen in verouderde gebouwen. En nog steeds zijn de meisjes in de minderheid. We kregen van de ambassadeur deze cijfers mee: 90% van de schoolgaande jeugd bereikt niet de eindtermen aan de leeftijd van 12 jaar. Hoe moet deze generatie de huidige generatie vervangen op de werkvloer in de toekomst?
We genoten nog een laatste keer van de Filipijnse gastronomie en reflecteerden samen over onze ervaringen en onze reis onder leiding van de immer enthousiaste Karel van Trias. Toen was het tijd om afscheid te nemen van het uiterst bekwame team van Trias Zuidoost-Azië.
Tot tranen toe bewogen
Met welk gevoel kijk ik terug op deze reis? Mijn ervaringen en gevoelens kan ik niet samenvatten in enkele woorden. Ik was vaak tot tranen toe bewogen over de samenwerking tussen de coöperatieven en hun leden, maar ook de samenwerking van vrouwen onderling. Het bezoek aan de vissersgemeenschap in Barangay Rizal en de vrouwen van BRIFA, een visserscoöperatie, kwam hard binnen. Hun samenhorigheid greep me bij de keel. Ik ben vol bewondering voor hun kracht en geloof in de toekomst.
De toekomst
Zelfs nu, bij het schrijven van deze tekst, voel ik die onmacht weer.
Ik kan het gevoel niet loslaten als ik aan de kinderen denk: hebben zij een toekomst in die vissersgemeenschap?
Een gemeenschap waar alcohol- en gokverslavingen bij de vaders vaak voorkomen. Maandenlang kunnen ze er niet vissen door een te groot veiligheidsrisico tijdens het regenseizoen. Door de klimaatverandering worden de tyfoons daarenboven steeds heviger. Dat verhindert de vissers om hun beroep uit te oefenen. Ik hoop dat de kinderen meegedreven worden door de kracht en visie vanuit de coöperaties, vanuit de vrouwen en vanuit de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw waarop Trias samen met de coöperaties inzet.
De kracht van, voor en door Filipijnse vrouwen
Ik onthoud het enthousiasme en de vriendelijkheid van de mensen, waar je ook bent, welke deur je ook opendoet. Niet alleen op de plaatsen waar we de partnerorganisaties bezochten, maar ook op straat.
Ik ben verwonderd over de werking van Trias en de partners die hun leden via opleidingen leren dat empowerment begint aan de basis. En dat is wat de Filipijnse vrouwen hebben begrepen: empowerment moet komen van de vrouwen zelf. Door opleidingen, microkredieten, maar vooral ook wilskracht slagen ze in hun opzet: hun eigen inkomen verdienen. Zij wachten niet tot de regeringsleiders iets ondernemen, maar ondernemen zelf!
Hoedje af voor deze vrouwen. Ik hoop dat ze samen met Trias en de partners hun dromen waarmaken!
