Ai, dat doet pijn: om 3u30 loopt de wekker af... Wanneer we een goed uur later vertrekken naar het busstation regent het. Verkleumd koekeloeren we nog een uur lang op het trottoir, met een kleine honderd wachtenden vóór ons op de eerste bus naar Macchu Picchu... niet bepaald een droomstart voor de laatste etappe van onze onvergetelijke aardappelreis.

Een mistig decor zorgt voor een koude start van onze laatste dag in Kishuara, het sympathieke aardappeldorpje in het Andesgebergte. Vandaag werken we niet alleen op het veld. Omdat het zondag is, staat er ook een potje voetbal op het programma. Op 3.600 meter hoogte, benieuwd wat dat zal geven...

De hele groep stapt welgemutst de ontbijtruimte binnen. De holle broodjes, het gebakken ei en de thee gaan vlot naar binnen. Hier en daar bespeur je wat gezonde spanning... vandaag zouden we de constructeur van de vrieskamer voor het eerst live ontmoeten.

Vanmorgen werden we om al 7u verwacht aan de ontbijttafel, met ingepakte bagage. Verspreid over kleine tafeltjes kregen we zachte broodjes voorgeschoteld, met marmelade, vers vruchtensap, meloen en koffie of thee. De meesten van ons hadden prima geslapen in hun eerste bed op Peruaanse bodem.